Hij zat al uren in de kast verstopt, op zijn hurken in het stof. Er klonken geen schoten meer, maar hij hoorde donkere stemmen door het huis zoeken. Hij had eens gelezen—in een cowboyboek? was het iets dat Arendsoog deed?—dat het in zulke situaties hielp om je spieren één voor één aan te spannen. Zijn hele lijf was stijf, dus dat probeerde hij maar. Na twee spieren kreeg hij zo’n kramp in zijn linkerkuit dat de tranen over zijn gezicht liepen. Een traan viel op een kakkerlak en de kakkerlak scharrelde ontdaan over zijn hand. Hij kon een uitroep van schrik niet onderdrukken. De revolutionairen vonden hem drie minuten later. Ze ondervroegen hem maar het werd al snel duidelijk dat hij niks wist.
Toen de zon opkwam sleepten ze hem naar buiten. Ze raakten door hun munitie heen, dus pakte een man die nauwelijks in zijn gestolen uniform paste een bijl, en spleet zijn schedel. Het lichaam gooiden ze bij die van zijn ouders, in een ondiepe greppel waar hij eens een konijn had gevangen. De zon bleef opkomen.
~
